اسم
اسم چیست ؟
اسم یک عنصر زبانی است که هسته ی گروه اسمی واقع می شود و می تواند وابسته های پیشین و پسین داشته باشد و نقش های نهاد و مفعول و متمم و مسند و ... را بپذیرد.
اسم از لحاظ معنایی به اسم انسان، حیوان، گیاه، شیء و یا مفهوم ذهنی و به طور کلی همه ی پدیده های مادی و غیر مادی دلالت دارد.
اسم با نشانه های صرفی خاصی همراه می شود، نشانه های صرفی اسم به مفاهیم دستوری چون جنس و نوع، معرفه و نکره و نیز مفرد و جمع اشاره می کند.
اسم ها بزرگ ترین گروه کلمات زبان را تشکیل می دهند و برای تشخیص آن ها هم نشانه های صوری وجود دارد و هم معیارهای نحوی.
همه ی مصدرهای فارسی جزو مقوله ی اسم اند.
اسم جمع
اسم جمع اسمی است که اگرچه ساخت مفرد دارد، ولی بر یک مجموعه دلالت دارد؛ مانند: ملت، طایفه، قبیله، لشکر،قوم.
این اسم چون در ظاهر مفرد و در معنا جمع می باشد، اسم جمع نام دارد.
این اسم ها چون از نظر صرفی مفرد به حساب می آیند، مانند کلمات مفرد جمع بسته می شوند:
ملت ها، طایفه ها، لشکرها، قوم ها.
با این اسم ها می توان شناسه ی فعلی مفرد یا جمع آورد؛ مانند: ملت می گویند، ملت می گوید.
نکته
سلامی چو بوی خوش آشنایی بدان مردم ِِدیده ی روشنایی