رباعي دوم :

بيت 1 : برخيز (از سستي و اندوه بيرون بيا) و غم و غصه جهان گذران و فاني را مخور / بنشين ولحظه اي را به شادماني و نشاط سپري كن .   آرايه = تضاد    برخيز و بنشين    جناس تام = گذران اول = گذرنده   و گذران دوم = بگذران . سپري كن   تضاد = غم و شادماني

بيت 2 : اگر در سرشت و طبيعت جهان وفاداري وجود داشت به مردم قبل از تو وفا مي كرد و نوبت از آنان به تو نمي رسيد.    آرايه : تشخيص مصراع اول

رباعي سوم :

بيت 1 : آنان كه در بردارنده  دانش و فضيلت و آداب شدند (يا آنان كه فضيلت و آداب همچون اقيانوسي وجودشان را در بر گرفت ) و در جمع افراد صاحب كمال همچون شمعي نورافشان ياران خود گرديدند.

بيت 2 : از اين دنياي تاريك و ناشناخته رهي بيرون نبردند (آنان نيز به حقيقتي دست نيافتند ) بلكه همه سخنانشان افسانه و خيال بافي بود و عاقبت نيز مردند.

دو بيت موقوف المعاني است   آرايه = مراعات = شب ، افسانه و خواب

شب = استعاره از دنيا   در خواب شدن كنايه از مردن      ايهام = محيط  : 1- دربردارنده     2- اقيانوس